Władysław Jagiełło dążył do zapewnienia swoim synom z małżeństwa z księżniczką ruską Zofią Holszańską tronów w Koronie i na Litwie za cenę nadania szlachcie przywilejów – warckiego (1423) i jedlneńsko-krakowskiego (1430-1433)W 1420 roku Władysław Jagiełło otrzymał propozycję zostania królem w Czechach. Król Polski nie mógł jej przyjąć, bo naraziłby się na zarzut popierania heretyków. Dostarczyłby argumentów tym, którzy oskarżali go o trwanie w pogaństwie. Jagiełło spotkał się nawet z Zygmuntem Luksemburczykiem w Kieżmarku w 1423 roku i zawarł z nim oficjalne przymierze, obiecując pomoc w zwalczaniu husytyzmu. W 1424 ogłoszono edykt w Wieluniu nakazujący powrót z Czech wszystkich Polaków walczących po stronie husytów.

Po śmierci Jagiełły biskup Oleśnicki niezwłocznie przeprowadził koronację małoletniego Władysława. Szlachta wyrażała niezadowolenie z powodu faktycznie sprawowanej władzy przez garstkę magnatów z Oleśnickim na czele. Kiedy w 1438 roku zmarł Zygmunt Luksemburski, czescy husyci powierzyli tron młodszemu synowi Jagiełły – Kazimierzowi. Szlacheccy sympatycy husytyzmu poparli plan wbrew magnatom i zawiązali w Nowym Mieście Korczynie zbrojną konfederację na czele ze Spytkiem z Melsztyna. Pobito ich w 1439 roku pod Grotnikami. Do objęcia tronu nie doszło. Ukoronował się Albrecht Habsburg.

Powstały sprzyjające okoliczności zawarcia drugiej unii polsko – węgierskiej. Plany popierał papież i biskup Oleśnicki zainteresowani wojną z Turkami. W 1440 roku Władysławowi ofiarowano tron węgierski. Twórcom unii chodziło o wciągnięcie sił polsko – litewskich do kampanii antytureckiej. Władysław zginął pod Warną w 1444 roku.