Państwo Polan powstało już w IX wieku lecz o jego dziejach brakuje wiadomości. Mamy legendę o Lechu Czechu i Rusie oraz kronikę Galla Anonima, który wymienia przodków Mieszka. Protoplastą rodu był legendarny Piast w zasadzie nie było to imię lecz funkcja. Następny był jego syn Ziemowit. Całe drzewo genealogiczne wyglądało jak na obrazku poniżej:

Mieszko objął władzę w kraju Polan ok. 960 roku. Przez całe panowanie powiększał terytorium swego kraju ze stolicą w Gnieźnie. Początkowo były to tereny Wielkopolski, Kujaw, Łęczycy i Mazowsza. Ze zmiennym szczęściem prowadził walkę o Pomorze Zachodnie z Wolinianami i Wieletami dowodzonymi przez grafa saskiego Wichmana. Pomorze zdobył w latach 967 – 972, ale musiał z niego płacić trybut Ottonowi I.

W roku 966 Polska przyjęła chrzest. Przyjęcie chrztu wzmacniało pozycję naszego państwa, stwarzało korzystne możliwości nawiązania współpracy z dwiema potęgami: cesarstwem i papiestwem. Unikając groźby dostania się pod wpływy żądnego ekspansji kościoła niemieckiego. Mieszko zdecydował się na przyjęcie chrześcijaństwa za pośrednictwem czeskim poślubiając księżniczkę czeską Dobrawę.

Na czele państwa stał władca. Państwo było dziedziczną własnością dynastii Piastów. Władca sprawował sądy, miał prawo poboru danin, wyłączne prawo do bicia monety, nadawanie ziemi, wydobywania soli i srebra.