Tereny Galii w okresie wielkiej wędrówki zajęły plemiona Franków. W V wieku zjednoczył je Chlodwig to on stworzył podwaliny pod istnienie państwa „frankońskiego”. Rozpoczął panowanie rodu Merowingów w 496 roku przyjął chrzest co uczyniło go sprzymierzeńcem kościoła. Frankowie zintegrowali się z ludnością galo-rzymską powstał nowy język  – francuski. Zredagowano zwyczajowe prawa germańskie na przełomie V i VI wieku tzw. prawo salickie.

Nieudolne rządy, kryzys władzy centralnej „królów gnuśnych” z dynastii Merowingów oraz zgodne z prawem monarchii patrymonialnej państwo uległo rozdrobnieniu. Wielką rolę zaczynali odgrywać urzędnicy, a dokładniej – major domus – zarządca dóbr królewskich.

W VII wieku dziedziczny już urząd dostał ród Arnulfingów zwanych później Karolingami. Dostojnicy ci organizowali skuteczne wyprawy przeciw Arabom. Jednym ze znacznych zwycięstw było to odniesione przez Karola Młota w 732 roku po Poiters.

Syn Karola Młota Pepin Krótki odsunął od władzy Merowingów i został uznany królem w 751 roku. Koronacji dokonał papież dzięki temu Pepin zyskał miano „pomazańca bożego”

W 754 roku podjął wyprawę przeciw Longobardom. Pokonał ich a ziemię oddał papieżowi. Powstało państwo kościelne. Szczyt potęgi państwo Franków osiągnęło pod władzą Karola Wielkiego, ale to już historia na kolejny wpis 🙂

zapraszam do zadawania pytań, zapewniam nie pozostaną bez odpowiedzi